Мае дарогі – напрасткі, Прыходзяць радасьці пасьля. Імчацца ў сьвеце цягнікі, У шумным руху ўся зямля. Вада і маякоў агні, I самалёт, і сінява... Вядуць шляхі далячыні Ў багацьце мрой і хараства. Пазбыцца гора і нуды – На крылы трэба ўзяць свой лёс. Вакол паэзіі сьляды, Я іх у кнігу перанёс. I ўсім, каго бяда пячэ, Я зычу радасных дарог. Прызнацца, я хачу яшчэ, Каб дарагі чытач мой мог Знайсьці дарогі заварот Да сьціплай лірыкі маёй, Каб быў здароў, каб жыў сто год З дабром, з сумленнай чысьцінёй.
|
|